DZIEŃ 33

TEMAT: MIESZKAŃCY ŁĄKI

Karta pracy, cz. 5, nr 35

Małe owady i duże owady – słuchanie opowiadania M. Strękowskiej-Zaremby Barwy ochronne.

Książka (s. 74–77) dla każdego dziecka.

Dzieci przyglądają się ilustracjom w książce i słuchają opowiadania.

Mała, zielona żabka siedziała na skraju wiosennej łąki i z zachwytem przypatrywała się bajecznie koloro­wym motylkom, które z trudem można było odróżnić od kwiatów rosnących w zielonej trawie.

– Jakie one piękne, kolorowe, cudne! – wzdychała raz po raz.

Postanowiła podejść bliżej, żeby się nacieszyć widokiem motyli. Zanim weszła w trawę, rozejrzała się trwożnie. Jak wszystkie żaby bała się długonogiego bociana, który na pewno chciałby ją zjeść. Nigdzie nie zobaczyła ani czerwonych nóg, ani czerwonego dzioba, ani białych skrzydeł. Śmiało więc ruszyła przez łąkę, aż doszła między barwne kwiaty i równie barwne motyle. Zadarła zielony łepek, żeby się im przyj­rzeć. Iskierki słonecznego światła tańczyły na płatkach kwiatów i na skrzydełkach motyli. To był przepięk­ny widok. Wtem na łąkę padł cień. Jeden, drugi, dziesiąty. „Bociany!” – przestraszyła się żabka.

Zadarła zieloną głowę jeszcze wyżej i odetchnęła z ulgą. Ptaki, które przyleciały nad łąkę, miały czarne pióra i były mniejsze od bocianów. Żabka mogła nadal podziwiać kolorowe motyle.

Ale gdzie się one podziały? Przed chwilą fruwały przed zielonym noskiem żabki, a teraz zniknęły. Jak to możliwe?

– Uważaj, nadepniesz na mnie. Co tu robisz? – spytał zielony pasikonik.

– Przepraszam. Szukam motyli – wyjaśniła żabka. – Dlaczego ukryłeś się pod liściem? Czy w pobliżu jest bocian? – zaniepokoiła się.

– Bociana na szczęście nie widziałem, za to widzę mnóstwo motyli. Udają kwiaty, żeby zmylić ptaki, które na nie polują.

– Naprawdę? – żabka nie mogła się nadziwić.

Rzeczywiście, pośród kwitnących kwiatów siedziały kolorowe motylki. Były tak barwne jak kwiaty, więc trudno je było zauważyć. Gdy tylko czarne ptaki odleciały, motyle poderwały się do lotu. Ich skrzydełka znów migotały w słońcu najpiękniejszymi barwami.

– Są kolorowe jak kwiaty, żeby oszukać tych, którzy na nie polują – zrozumiała żabka. – Też chciałabym być taka kolorowa – westchnęła z rozmarzeniem.

– Lepiej nie. Motyle mają swoje barwy ochronne, a ty i ja swoje. Chodźmy tam, gdzie jest bardziej zielono, tak będzie bezpieczniej.

– Naprawdę? – żabka nie mogła uwierzyć, że jest zielona nie bez powodu. Dopiero gdy zielony pasikonik usiadł między zielonymi źdźbłami trawy i całkiem przepadł żabce z oczu, uwierzyła, że sama też może się ukryć przed wzrokiem bociana.

– Teraz żaden bocian mnie nie zobaczy – szepnęła, wskakując w gęstą trawę.

– Nie zobaczy, chociaż na twoim miejscu nie bałbym się bociana aż tak bardzo. On woli myszy, dżdżow­nice, ryby i, niestety, pasikoniki. Żaby nie bardzo mu smakują.

– Naprawdę? – żabka aż otworzyła zielony pyszczek. Była malutka, więc to naturalne, że wciąż się dziwiła.

Rozmowa na temat opowiadania. Książka (s. 74–77) dla każdego dziecka.

Dzieci przyglądają się obrazkom w książce i opowiadają o łące w maju. Wymieniają nazwy kwiatów i zwierząt, które występują na łące. Odpowiadają na pytanie: Dlaczego motyle są kolorowe, a żaby i pasikoniki zielone? Jakie znacie jeszcze inne zwierzęta, które mają swój wygląd zewnętrzny (barwy) do­stosowany (dostosowane) do środowiska, w którym żyją? Czytają tekst umieszczony pod obrazkami

Utrwalanie pojęcia owady.

Zdjęcia, np. mrówek, biedronek, koników polnych, pszczół, ważek, patyczaków, kartonik z napisem owady.

Pytamy: Jak można jednym słowem nazwać przedstawione na zdjęciach zwierzęta? Pokazuje kartonik, na którym widnieje nazwa owady.).

CIEKAWOSTKA : Owady to najliczniejsza grupa zwierząt. Bardzo różnią się od siebie wyglądem i wielkością, ale mają także cechy wspólne. Prawie wszystkie posiadają dwie pary skrzydeł. Jedynym wyjątkiem jest mu­cha, która ma jedną parę skrzydeł. Owady odgrywają w przyrodzie istotną rolę. Zapylają rośliny, oczyszczają glebę z różnych martwych organizmów, produkują np. miód. Wśród owadów są także szkodniki, które niszczą lasy, uprawy, zapasy zgromadzone przez ludzi. Często są także nosicielami różnych chorób.

Karta pracy, cz. 5, nr 36

Ćwiczenie wyrabiające prawidłową dykcję – Na łące.

Dzieci rytmicznie powtarzają trudne słowa i zdania proponowane przez rodzica.  Zwracają uwagę na dyk­cję oraz poprawne akcentowanie.

                        -Żaby, chrabąszcze mieszkają na łące.

                        -Mrówki i trzmiele mają na łące pracy bardzo wiele.

                        -Chrabąszcze fruwają i spacerują. Nisko, wysoko żaby podskakują.

                        -Żuki, żuczki spacerują, pożywienia poszukują.

                        -Szumi trawa na łące, szur, szur wieje wietrzyk i grzeje słońce.

Malowanie muzyki – rozwijanie umiejętności oddawania nastroju muzycznego w pracy malarskiej.

nagranie dowolnej muzyki klasycznej np.: https://www.youtube.com/watch?v=Z_tk-AhlA1o, dla dziecka: duży arkusz szarego papieru, farby plakatowe lub pastele, pędzelek, kubeczek, fartuszek.

Dzieci słuchają nagrania muzyki klasycznej o wyrazistym charakterze. Rodzic zadaje pytania dotyczące nastroju, instrumentów, na których jest wykonywany utwór, skojarzeń związanych z muzyką. Dzieci zajmują miejsca przed dużymi arkuszami szarego papieru. Farbami plakatowymi lub pastelami starają się zobrazować muzykę na papierze.

KOCHANI NIE ZAPOMINAJCIE O RUCHU ZAPROŚCIE RODZICÓW DO WSPÓLNYCH ĆWICZEŃ 

https://www.youtube.com/watch?v=CLFyVB_I0YU 

POZDRAWIAMY 😘