Temat:
Mali ekolodzy
- Ćwiczenia oddechowe połączone z
liczeniem – Kulki aluminiowe. Rozwijanie koncentracji uwagi i sprawności manualnej.
Miseczki,
folia aluminiowa dla dziecka
Każdy
otrzymuje jedną miseczkę i arkusz folii aluminiowej. Rozdzierają folię na
fragmenty i formują z nich kulki różnej wielkości. Następnie umieszczają
wszystkie kulki w miseczce. Dziecko silnym dmuchnięciem wydmuchuje kulki z
miseczki. Dzieci zbierają kulki i je liczą.
- Zajęcia
1. Segregujemy śmieci – zabawy inspirowane opowiadaniem M. Strękowskiej-Zaremby
Kosz.
Słuchanie
opowiadania M. Strękowskiej-Zaremby Kosz.
Książka
(s. 66–67) dla każdego dziecka.
Dzieci
otwierają książki i słuchają opowiadania czytanego przez N.
Naprzeciwko
budynku szkoły, między wysokimi blokami leżał park miejski. Wiosną zielenił się
pośród białych budynków jak morze o połyskliwych wodach. W samym środku parku
była fontanna, a dookoła niej stały ławki dla zmęczonych spacerowiczów. Obok
jednej z ławek znajdował się kosz na śmieci. Nie różnił się niczym od innych
koszy w parku. Wisiał na metalowym stojaku, więc czasami, gdy wiał silny wiatr,
kołysał się, zgrzytając cicho.
Pewnego
słonecznego dnia Grzesiek i Piotrek wracali ze szkoły przez park. Grzesiek poczęstował
kolegę gumą do żucia. Piotrek podziękował. Obaj odwinęli gumy, ale tylko
Grzesiek wrzucił papierek do kosza, Piotrek zaś rzucił swój na chodnik. Rozległo
się nieprzyjemne zgrzytnięcie, jednocześnie coś błysnęło przed oczami Piotrka.
Wydawało się mu, że kosz spojrzał na niego groźnymi, wężowymi ślepiami. Chłopiec
zajrzał nawet do środka, żeby sprawdzić, czy w koszu nie ukryło się jakieś
zwierzę. Na dnie leżał tylko papierek wrzucony przez Grześka.
–
Czego tam szukasz? – zdziwił się kolega.
–
Własnego rozumu – Piotrek zażartował sam z siebie.
W
ciągu kolejnych dni przechodziło obok kosza wiele osób. Większość z nich
postępowała ze swoimi śmieciami jak Grzesiek, ale niestety, byli i tacy
śmieciarze jak Piotr. Nawet nie patrzyli, gdzie rzucają papierki, kartony czy
butelki. Ania, ładna brunetka z zadartym nosem, rzuciła karton po soku w krzaki
za koszem. Wojtek, wysoki jak koszykarz, rzucił torebkę po orzeszkach pod nogi.
Jeden pan w kraciastych spodniach wrzucił foliową torebkę między kwiaty na
rabatce. Kosz zgrzytał raz po raz, ale kto by się przestraszył zgrzytających
zawiasów zwykłego kosza na śmieci.
Nocą
jednak wszystkim, którzy śmiecili w parku, przyśnił się kosz. Łypał na nich
zimnymi oczami, zrywał się z metalowego stojaka i zmieniał ich sny w
przerażające koszmary. Panu w kraciastych spodniach przyśniło się, że ogromna,
sprasowana kula śmieci wielkości piętrowego budynku toczy się wprost na niego,
a on nie może się ruszyć. Wojtka, wysokiego jak koszykarz, sen uwięził w
labiryncie, którego jedyne wyjście zasypały zwały śmieci. Anię, ładną brunetkę
z zadartym nosem, oblazły śliskie larwy owadów, które wysypały się z
przepastnego kosza z jej snu. To było straszne przeżycie! Kosz ze snu Piotrka
zmienił się w gigantyczną, włochatą stonogę. Jej przerażająca paszcza rozwarła
się nagle, Piotrek wrzasnął: „Ratunku!” i spadł z łóżka na twardą podłogę.
Sny
powtarzały się wielokrotnie. Osoby, które zaśmiecały park, zapamiętały je na
bardzo długo i nigdy więcej nie wyrzucały śmieci pod nogi, w trawę czy w
krzaki. Nawet wtedy, gdy w parku wymieniono kosze na nowe, nie chciały ryzykować
i zawsze wrzucały śmieci tam, gdzie ich miejsce. Każdy śmieć przypominał im
koszmarne sny, których mogli uniknąć, gdyby dbali o czystość i porządek.
- Książka (s. 66–67) dla dziecka.
Dzieci przyglądają
się ilustracjom w książce i opowiadają, co robili ludzie ze śmieciami w parku.
Z pomocą odczytują wypowiedzenia: Ale bałagan, ale brudno. Nikt tu nie dba
o to, żeby odpady były na swoim miejscu. Wstyd! Tak nie robimy! Teraz w parku
każdy odpad trafia w odpowiednie miejsce. Oby tak było dalej! Następnie
liczą na palcach, z ilu słów składa się każde wypowiedzenie, i podają ich liczbę.
Mówią, które z nich jest najdłuższe, a które – najkrótsze. Pytamy także: Ile
koszy na śmieci znajdowało się w parku? Co wyobrażały sobie osoby spacerujące
po parku?
Pytamy
dzieci, jak można nazwać osobę, która dba o środowisko. Uzupełniamy wypowiedzi
dzieci. Wyjaśniamy znaczenie słowa ekolog.
- CIEKAWOSTKA:
Ekolog to specjalista w dziedzinie ochrony przyrody. To osoba, która żyje w
zgodzie z naturą, dba o środowisko, o zużycie wody i energii, segreguje odpady.
- Zabawa w segregowanie śmieci.
Cztery
torby, różne przedmioty: z plastiku, metalu (np. zszywki i spinacze), papieru i
szkła, magnes, trzy kosze oznaczone napisami: papier, plastik, metal, szkło (napisy:
plastik, metal na jednym koszu), skórki od banana,
ogryzki po jabłkach, baterie, ubranie.
Karta pracy, cz. 4, nr
78
Dzieci:
odpowiadają
na pytania: Dlaczego powinniśmy segregować śmieci? Czy słyszałeś o
recyklingu?,
odczytują
z N., co wrzucamy do przedstawionych pojemników,
próbują
wyjaśnić znaczenie znaków,
słuchają
rymowanki.
Karta pracy, cz. 4, nr 78
Dzieci:
rysują przed pojemnikami na śmieci
odpowiednie przedmioty
- Zaprezentowanie różnych rodzajów
toreb.
Omówienie
ich zalet i wad.
Jednorazowa
reklamówka, torba papierowa, torba wielokrotnego użytku, np. z płótna.
prosimy
dzieci o opisanie zgromadzonych toreb i ustalenie, które z nich są przyjazne
dla środowiska, a które nie. Prosimy o uzasadnienie swojego zdania.
Jednorazowe
reklamówki (np. do pakowania produktów w supermarketach) nie są przyjazne dla środowiska.
Podczas zakupów najlepiej wykorzystywać torby wielokrotnego użytku, to znaczy
takie, które są wykonane z wytrzymałego materiału, np. torby papierowe i torby
z tkanin (lnu i bawełny).
- Praca plastyczna: Projekt torby ekologicznej.