DZIEŃ 23

Temat: Mali ekolodzy

• Ćwiczenia oddechowe połączone z liczeniem – Kulki aluminiowe. Rozwijanie koncentracji uwagi i sprawności manualnej.

Miseczki, folia aluminiowa dla dziecka

Każdy otrzymuje jedną miseczkę i arkusz folii aluminio­wej. Rozdzierają folię na fragmenty i formują z nich kulki różnej wielkości. Następnie umieszczają wszystkie kulki w miseczce. Dziecko silnym dmuchnięciem wydmuchuje kulki z miseczki. Dzieci zbierają kulki i je liczą.

• Zajęcia 1. Segregujemy śmieci – zabawy inspirowane opowiadaniem M. Strękowskiej-Zarem­by Kosz.

Słuchanie opowiadania M. Strękowskiej-Zaremby Kosz.

Książka (s. 66–67) dla każdego dziecka.

Dzieci otwierają książki i słuchają opowiadania czytanego przez N.

Naprzeciwko budynku szkoły, między wysokimi blokami leżał park miejski. Wiosną zielenił się pośród bia­łych budynków jak morze o połyskliwych wodach. W samym środku parku była fontanna, a dookoła niej stały ławki dla zmęczonych spacerowiczów. Obok jednej z ławek znajdował się kosz na śmieci. Nie różnił się niczym od innych koszy w parku. Wisiał na metalowym stojaku, więc czasami, gdy wiał silny wiatr, kołysał się, zgrzytając cicho.

Pewnego słonecznego dnia Grzesiek i Piotrek wracali ze szkoły przez park. Grzesiek poczęstował kolegę gumą do żucia. Piotrek podziękował. Obaj odwinęli gumy, ale tylko Grzesiek wrzucił papierek do kosza, Piotrek zaś rzucił swój na chodnik. Rozległo się nieprzyjemne zgrzytnięcie, jednocześnie coś błysnęło przed oczami Piotrka. Wydawało się mu, że kosz spojrzał na niego groźnymi, wężowymi ślepiami. Chło­piec zajrzał nawet do środka, żeby sprawdzić, czy w koszu nie ukryło się jakieś zwierzę. Na dnie leżał tylko papierek wrzucony przez Grześka.

– Czego tam szukasz? – zdziwił się kolega.

– Własnego rozumu – Piotrek zażartował sam z siebie.

W ciągu kolejnych dni przechodziło obok kosza wiele osób. Większość z nich postępowała ze swoimi śmie­ciami jak Grzesiek, ale niestety, byli i tacy śmieciarze jak Piotr. Nawet nie patrzyli, gdzie rzucają papierki, kartony czy butelki. Ania, ładna brunetka z zadartym nosem, rzuciła karton po soku w krzaki za koszem. Wojtek, wysoki jak koszykarz, rzucił torebkę po orzeszkach pod nogi. Jeden pan w kraciastych spodniach wrzucił foliową torebkę między kwiaty na rabatce. Kosz zgrzytał raz po raz, ale kto by się przestraszył zgrzytających zawiasów zwykłego kosza na śmieci.

Nocą jednak wszystkim, którzy śmiecili w parku, przyśnił się kosz. Łypał na nich zimnymi oczami, zry­wał się z metalowego stojaka i zmieniał ich sny w przerażające koszmary. Panu w kraciastych spodniach przyśniło się, że ogromna, sprasowana kula śmieci wielkości piętrowego budynku toczy się wprost na niego, a on nie może się ruszyć. Wojtka, wysokiego jak koszykarz, sen uwięził w labiryncie, którego jedyne wyjście zasypały zwały śmieci. Anię, ładną brunetkę z zadartym nosem, oblazły śliskie larwy owadów, które wysypały się z przepastnego kosza z jej snu. To było straszne przeżycie! Kosz ze snu Piotrka zmienił się w gigantyczną, włochatą stonogę. Jej przerażająca paszcza rozwarła się nagle, Piotrek wrzasnął: „Ra­tunku!” i spadł z łóżka na twardą podłogę.

Sny powtarzały się wielokrotnie. Osoby, które zaśmiecały park, zapamiętały je na bardzo długo i nigdy więcej nie wyrzucały śmieci pod nogi, w trawę czy w krzaki. Nawet wtedy, gdy w parku wymieniono kosze na nowe, nie chciały ryzykować i zawsze wrzucały śmieci tam, gdzie ich miejsce. Każdy śmieć przypomi­nał im koszmarne sny, których mogli uniknąć, gdyby dbali o czystość i porządek.

• Książka (s. 66–67) dla dziecka.

Dzieci przyglądają się ilustracjom w książce i opowiadają, co robili ludzie ze śmieciami w parku. Z po­mocą odczytują wypowiedzenia: Ale bałagan, ale brudno. Nikt tu nie dba o to, żeby odpady były na swoim miejscu. Wstyd! Tak nie robimy! Teraz w parku każdy odpad trafia w odpowiednie miejsce. Oby tak było dalej! Następnie liczą na palcach, z ilu słów składa się każde wypowiedzenie, i podają ich liczbę. Mówią, które z nich jest najdłuższe, a które – najkrótsze. Pytamy także: Ile koszy na śmieci znajdowało się w parku? Co wyobrażały sobie osoby spacerujące po parku?

Pytamy dzieci, jak można nazwać osobę, która dba o środowisko. Uzupełniamy wypowiedzi dzieci. Wy­jaśniamy znaczenie słowa ekolog.

• CIEKAWOSTKA: Ekolog to specjalista w dziedzinie ochrony przyrody. To osoba, która żyje w zgodzie z naturą, dba o środowisko, o zużycie wody i energii, segreguje odpady.

• Zabawa w segregowanie śmieci.

Cztery torby, różne przedmioty: z plastiku, metalu (np. zszywki i spinacze), papieru i szkła, magnes, trzy kosze oznaczone napisami: papier, plastik, metal, szkło (napisy: plastik, metal na jednym ko­szu), skórki od banana, ogryzki po jabłkach, baterie, ubranie.

Karta pracy, cz. 4, nr 78

Dzieci:

odpowiadają na pytania: Dlaczego powinniśmy segregować śmieci? Czy słyszałeś o recyklingu?,

odczytują z N., co wrzucamy do przedstawionych pojemników,

próbują wyjaśnić znaczenie znaków,

słuchają rymowanki.

Karta pracy, cz. 4, nr 78

Dzieci:

rysują przed pojemnikami na śmieci odpowiednie przedmioty

• Zaprezentowanie różnych rodzajów toreb.

Omówienie ich zalet i wad.

Jednorazowa reklamówka, torba papierowa, torba wielokrotnego użytku, np. z płótna.

prosimy dzieci o opisanie zgromadzonych toreb i ustalenie, które z nich są przyjazne dla środowiska, a które nie. Prosimy o uzasadnienie swojego zdania.

Jednorazowe reklamówki (np. do pakowania produktów w supermarketach) nie są przyjazne dla środowiska. Podczas zakupów najlepiej wykorzystywać torby wielokrotnego użytku, to znaczy takie, które są wykonane z wytrzymałego materiału, np. torby papierowe i torby z tkanin (lnu i bawełny).

• Praca plastyczna: Projekt torby ekologicznej.